Çanakkale, Anzak, Yeni Zelanda

Bu sene Çanakkale savaşlarının yıl dönümü daha hüzünlü daha anlamlı oldu. Bir cani 104 yıl önce dedelerinin boğazın serin sularına gömülmesinin intikamını almak için Yeni Zelanda’da 50 Müslüman’ı şehit etti. Hem de tarihe, coğrafyaya atıflar yaparak canlı yayınla katliam yaptı. Üzerinde konuşulacak çok sayıda ipucu vererek bu menfur eylemi gerçekleştirdi. Katliamın yapılış tarzı, yeri ve zamanı uzun hesapların, derin ilişkilerin sonucu gibi görünüyor. İngiliz gazetesinin belirttiği gibi “melek çocuğun içinden deccal” çıktı. Ancak bu şeytanı eylem için hazırlayan şeytanlardan söz etmedi.

Dünyanın doğusunda küçük ve sakin bir ülke olan Yeni Zelanda’nın yöneticileri büyük bir feraset ve nezaket örneği göstererek sağa, sola çekmeden bu elim olayı lanetleyerek güzel bir insanlık örneği gösterdiler. Ülke başbakanının hürmet gereği başını örtmesi, parlamentoyu Müslümanca selamlaması ve katilin adını anmayacağını ifade etmesi, bayan emniyet müdürünün salat ve selam ile başladığı konuşmasında kelimelerin boğazında düğümlenmesi hepimizi derinden etkiledi. “Müslüman olduğum için gurur duyuyorum” ifadeleri lanetli deccalın evlatlarına verilebilecek en büyük dersti.

Dünyada ters giden işler nedeniyle umutsuzluğa kapıldığımız anda Mevla adeta durun “bütün insanlık böyle değil” der gibi iyileri de bize gösteriyor. Bu alçak cani üzerinde düşünmemiz gereken bir sürü mayın bıraktı zihin tarlamıza. Tarihin kırılma anlarına, mekânlarına ve zamanlarına atıf yaparak belirsizlikler içinde yaşadığımız döneme ışık tutmuş oldu.

Aslında Yeni Zelanda çok da gündemimizde olan bir ülke değil. Onları Çanakkale Savaşlarında Anzak olarak düşman saflarında savaşanlar olarak biliyoruz. Bir de İngilizlerin Ankara’mızın tiftik keçisini bu ülkeye kaçırmasından hatırlıyoruz. İngilizlerin Yeni Zelanda’nın tiftiğini öne çıkarmak için Hintli ipek üreticilerinin bileklerini kestiğini biliyoruz. Bu nedenle piyasada Hint kumaşı kıymete binince “bulunmaz Hint kumaşı” deyişi ortaya çıkmıştır.

yazının devamı için tıklayın